موضوع: الــــــهــــی [برگرفته از الهی نامه استاد حسن زاده آملی]

الـــــــــهی

الهى ! ذوق مناجات کجا و شوق کرامات کجا.

الهى ! علمم موجب ازدیاد جهلم شد یا علم محض یا نور مطلق بر جهلم بیفزا .

الهى ! اثر و صنع توام ، چگونه به خود نبالم .

الهى ! هر چه بیشتر دانستم نادانتر شدم بر نادانیم بیفزا .

الهى ! دل داده معنى را از لفظ چه خبر و شیفته مسمى را از اسم چه اثر ؟

الهى ! کلمات و کلامت که اینقدر شیرین و دلنشین‏اند خودت چونى .

الهى ! اگر از من پرسند کیستى چه گویم ؟

الهى ! هر چه بیشتر فکر مى‏کنم ، دورتر می شوم .

الهى ! از گفتن " یا " شرم دارم .

الهى ! داغ دل را نه زبان تواند تقریر کند و نه قلم یارد به تحریر رساند " الحمد لله " ، که دلدار به ناگفته و نانوشته

آگاه است .

الهى ! محبت والد به ولد بیش از محبت ولد به والد است که آن اثر است نه این ، با اینکه اعداد است و علیت و

معلولیت نیست پس محبت تو اندازه است، " یُحِبُهُمْ " کجا و " یُحِبوُنَهُمْ " کجا ؟!

الهى ! از کودکان چیزها آموختم ، لا جرم کودکى پیش گرفتم .

الهى ! چون است که چشیده‏ها خاموشند و نچشیده‏ها در خورشند .

الهى ! از شیاطین جن بریدن دشوار نیست ‏با شیاطین انس چه باید کرد ؟

الهى ! خوشدلم که از درد می نالم ، که هر درد را درمانى نهاده‏اى .


"برگرفته از الهی نامه استاد حسن زاده آملی "